Իմ կենսակերպի փոփոխությունները վերջին 15 տարում

Հեղինակ՝

Իմ կենսակերպի մեծ փոփոխությունները սկսվեցին առաջին քայլից՝ ծխելը թողնելուց (մոտ 15 տարի առաջ էր)։ Դա զարմանալու չափ հեշտ ստացվեց (ծխող ծանոթներս վախեցնում էին, թե դժվար է լինելու, մոտդ ջղաձգումներ կսկսվեն, նյարդային կդառնաս և այլն)։

Հաջորդ քայլն ալկոհոլ ընդհանրապես չօգտագործելն էր։ Դա էլ հեշտ ստացվեց։ Նույնիսկ երբ տոնական առիթներին կողքս խմում էին, խմելու ցանկություն չէր առաջանում։ 

Տարիների ընթացքում փոխեցի (շարունակ փոխում եմ) սննդակարգս։ Սկսեցի գրեթե չուտել ալյուրից պատրաստված արտադրանք, չէի խմում սուրճ, ուտելու ընթացքում հեղուկ չէի օգտագործում, ամիսներով կարող էի քաղցր չուտել, ամենօրյա սննդակարգումս ավելացրեցի նոր բաներ, որոնք շատ մարդիկ (այդ թվում՝ ես՝ նախկինում) սնունդ չեն էլ համարում՝ չիայի, դդումի, կտավատի ու այլ սերմեր, ավոկադո, բրոքոլի, լիմոն, հունական յոգուրտ, քինոա, նեխուրի հյութ, այլ կանաչիներ, դարչին, կակաո,  ձիթապտղի ձեթ և այլն: Սննդակարգիս փոփոխություններն ավելի դժվար ստացվեցին, քան ծխելուց ու ալկոհոլից հրաժարվելը։ Ամենադժվարը քաղցրի ղեկավարումն էր (ավելի երկար տևեց, քան, օրինակ, հաց չօգտագործելը)։

Կարևոր փոփոխություններից էին նաև 23:00-ից ուշ չքնելը, որակով (գիշերն առանց արթնանալու) քունը, քնելուց մի քանի ժամ առաջ էլեկտրոնային սարքեր չօգտագործելը, առանց զարթուցիչի՝ ինքնուրույն ու թարմ արթնանալը, չբարկանալը, գործերից հաճույք ստանալը, օրը ճիշտ կազմակերպելը, անընդհատ հեռախոսի մեջ չլինելը և այլն։

Երբ այդ փոփոխությունները 15 տարի առաջ սկսեցի, կարծում եմ, գլխավոր նպատակս երկար ապրելն ու լուրջ հիվանդությամբ չհիվանդանալն էր։ Դա այն շրջանն էր, երբ մոտս մեծ երազանքներ ծնվեցին, ու այնքան ոգևորված էի, որ ցանկացա քչացնել խոչընդոտների հավանականությունը։

Բայց որքան այդ ուղով առաջ էի գնում, այնքան հասկանում էի, որ նույնիսկ եթե մեծ նպատակներ չունենայի, կուզեի այս կենսակերպով ապրել։ Դրա շնորհիվ է, որ այսօր էներգիաս շատ է (հերիքում է ողջ օրվա ընթացքում` անգամ եթե մտավոր ծանր ու երկար աշխատանք եմ անում), տրամադրության անկումներ գրեթե չեմ ունենում, միտքս լավ է աշխատում, երեկոյան ուժասպառ չեմ լինում, ֆիզիկապես ուժեղ ու դիմացկուն եմ, երկար քայլում եմ, վազում եմ, ցատկում եմ, կարող եմ բարձրահարկ շենքի աստիճաններով մի քանի անգամ բարձրանալ ու իջնել՝ առանց դժվարության, չունեմ ցավեր, ֆիզիկական անհարմարություններ և այլն։ Այսինքն ինձ սկսեցի զգալ այնպես, ինչպես զգում ես, երբ երեխա ես (կարող ես ամբողջ օրը վազքի մեջ լինել)։ Ու երբ առողջական, ֆիզիկական, հոգեկան առումներով ուղեղդ հանգիստ է, կյանքդ դառնում է ավելի իմաստալից ու հետաքրքիր։ Կարողանում ես կենտրոնանալ գործերի վրա, բավականաչափ ուժ ու էներգիա ունես, որ զբաղվես քո սիրած զբաղմունքներով (առանց սահմանափակումների)։ Շատ բաներ զրոյից եմ սկսում։ Ու դա կյանքի այն փուլերում, երբ զրոյից նոր բան սկսելը մարդկանց վախեցնում է, անհարմար է (քանի որ թվում է՝ ժամանակ ու էներգիա արդեն չկա)։

Այն, որ բավարարված եմ իմ կենսակերպով, օրով, գործերով ու նպատակներով, դա միանշանակ է։ Բայց մի կարևոր բան եմ հասկացել։ Քո կենսակերպը պետք է ուրիշներին չպարտադրես։ Պետք չէ այլ մարդկանց չխնդրված խորհուրդ տալ կամ ինչ-որ բան ապացուցել։ Հակառակը, եթե քեզ են համոզում, որ սխալ ես անում (ապրում), չարժե նույնիսկ բանավիճել (եթե զգում ես, որ զրուցակցիդ նպատակը քո սխալականությունն ապացուցելն է, ոչ թե ճշմարտություն փնտրելը)։ Կարելի է ուղղակի մարդուն լսել ու լռել։ Եթե ասածի մեջ պետքական բան կա, օգտագործում ես։ Եթե ոչ, մոռանում ես։ Ես հավատում եմ, որ բացարձակ ճշմարտություն չկա։ Քո ճիշտը պետք է ուրիշներին սխալ չդարձնի։ Դա ճիշտ է քո կյանքում, քո գիտակցությամբ։ Մյուսի գիտակցությամբ դա գուցե սխալ է։ Մարդը կարող է քո ճշմարտություններից ինչ-որ բաներ վերցնել, ոգեշնչվել, բայց նա պետք է անի դա ինքնուրույն։ Եթե չի ցանկանում, նշանակում է՝ պետք չէ փորձել նրա վրա ազդել  (համարելով, որ օգուտ ես տալիս)։ Օրինակ, ես խորը չեմ ուսումնասիրել՝ սուրճը (ըստ այսօրվա մեր ունեցած գիտելիքի) համարվում է օգտակար, թե ոչ (կամ՝ ինչ քանակի սուրճն է օգտակար/վնասակար)։ Ուղղակի գիտեմ, որ խմելու պահին սուրճն ինձ հաճելի է, բայց հետո ավելի եմ թուլանում ու քունս տանում է։ Այսինքն՝ ես չեմ ուզում առույգ լինել սուրճի հաշվին։ Այս տրամաբանությունն ինձ բավական է սուրճ չխմելու համար։ Հետևաբար, սուրճ չխմելը ճիշտ որոշում է կոնկրետ իմ կյանքում։ Մեկ ուրիշի համար անսուրճ կյանքը կարող է թերի լինել (ինչպես թերի կլիներ իմ կյանքն առանց մարզումների)։ 

Այս հոդվածի տրամաբանությունը հետևյալն է․ մենք միշտ փոխվելու տեղ ու ժամանակ ունենք։ Մենք միշտ կարող ենք ավելի լավը դառնալ ու ավելի լավ ապրել։ Ամեն մեկս անում է դա իր գիտակցությամբ։ Անձամբ ես ինձ այնքան խելացի չեմ համարում, որ իմ գիտակցածը համարեմ բացարձակ ճշմարտություն։ Ու չեմ էլ ուզում մարդկանց փոխել, եթե նրանք փոփոխության կարիք չեն զգում։ Բայց քանի որ անընդհատ աշխատում եմ իմ վրա, ցանկանում եմ իմ գիտակցումների ու փորձի մասին պատմել՝ որպես մտածելու (ուսումնասիրելու) նյութ։ 

Հ․Գ․
Հետագայում գուցե ամեն կետի մասին առանձին հոդվածներ գրեմ (եթե այստեղ գրեի, շատ երկար կստացվեր)։



Հետևյալ պիտակով նշված հոդվածներ: %s

Մեկնաբանել

Ձեր էլ հասցեն չի հրապարակվի:

error: Այս նյութը պաշտպանված է հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս խնդրում ենք նշել հեղինակին: