Լավ եղանակին ինձ համար ավելի հաճելի է ընկերոջ հետ զբոսնելը, քան սրճարանում նստելը: Ես նախընտրում եմ լավ տրամադրություն ունենալ առանց ալկոհոլի: Օրվա ընթացքում ինձ առույգ եմ զգում առանց սուրճի: Միս չեմ ուտում և ֆիզիկապես ուժեղ եմ: Ազատվում եմ արժեքավոր իրերից, հագուստից, եթե դրանք չեմ օգտագործում: Քիչ եմ մասնակցում խնջույքների: Չեմ
Ես ընդունում եմ իմ անցյալը: Ես ընդունում եմ անցյալի անհաջողությունները, անիմաստ անցկացրած տարիները, հոգեկան ծանր ապրումները: Ես ընդունում եմ, որ ժամանակին եղել եմ ոչ այնքան խելոք, սխալվել եմ, տվյալ բանը չեմ արել կամ չեմ ասել: Ես ընդունում եմ, որ իմ հարազատներից ոմանք չկան: Ես ընդունում եմ, որ կյանքը միշտ չէ,
Երբեմն ինձ թվում է, թե մենք միաժամանակ չափից շատ մարդկանց չափից շատ բան ենք խոստանում: Հաճախ էլ չափից շատ բան ենք խոստանում ինքներս մեզ: Այդպես մեր ուղեղում պատասխանատվության փոքրիկ օջախներ ենք ստեղծում, որոնք ուղեղը լարում են: Մենք խոստանում ենք, որ պետք է հանդիպենք, փոխանցենք, մասնակցենք, զանգենք, հետևենք, անենք, և այլն,
Երբ մենք պատրաստվում ենք ուտել, մենք մոտավոր պատկերացնում ենք ուտելիքի այն չափաբաժինը, որն այդ պահին մեզ բավարար է: Մենք սովորաբար որոշում ենք դա տեսողական եղանակով: Տեսողական եղանակով որոշելը, թե ուտելիքի որ չափաբաժինը մեզ կկշտացնի, պայմանավորված է մեր երկարատև փորձով, քանի որ տարիներով դա տեսել և փորձել ենք: Օրինակ, եթե հնդկաձավարի
Մենք մեր շրջապատի մարդկանցից որոշակի սպասումներ ունենք: Յուրաքանչյուրիս ներսում «մեծահասակ երեխա» է ապրում, ում ենթագիտակցության մեջ պահպանվել են «հիշողությունները», որ իրեն պետք է օգնեն: Հազվադեպ են հանդիպում մարդիկ, ովքեր այնքան ինքնուրույն են, որ երբեք ոչ ոքից ոչինչ չեն սպասում: Նման մարդկանց ես համարում եմ հասուն՝ բնավորությամբ: