Ես նկատել եմ, որ մարդկանց, ովքեր կյանքի որևէ ոլորտում զգալի արդյունքներ ունեն և մարդկանց, ովքեր «սովորական» արդյունքներ ունեն, իրարից բաժանում է ինչ-որ բանի (կամ մի քանի բաների) մի փոքր տարբերությունը: Իրականում շատերը կարծում են, թե խելացի և ոչ այնքան խելացի, հաջողակ և ոչ այնքան հաջողակ, ուժեղ և ոչ այնքան ուժեղ
Հաճախ կյանքի տարբեր իրավիճակներում մեր պահվածքը որոշվում է ոչ թե նրանով, թե ինչ ենք մենք ուզում, ինչպես ենք տվյալ իրավիճակն ինքներս տեսնում, այլ նրանով, թե ինչպես է այդ իրավիճակում իրեն պահում շրջապատը: Մեզ զգալով որպես մեծ շրջապատի փոքր մաս՝ մենք կրկնօրինակում ենք մեծամասնության պահվածքը, գործողությունները, մտածելակերպը: Մենք վախենում ենք տարբերվել,
Որպեսզի մարդը կարողանա փոխվել, նա պետք է դուրս գա իր գիտակցական սահմանափակումից: Առաջին բանը, ինչին ես ուշադրություն դարձրեցի տարիներ առաջ, երբ դիմավորեցի իմ առաջին լուսաբացը Հայաստանի հեռավոր զորամասերից մեկում, զորամասի սպիտակ պարիսպներն էին, որոնք ուրվագծում էին մեր նոր աշխարհի սահմաններն առաջիկա տարիներին: «Երկո՜ւ տարի անց եմ կացնելու այս պարիսպների մեջ…,-
Յուրաքանչյուրիս կյանքում լինում են դժվարին փուլեր: Երբեմն դրանք սկսվում են անսպասելի և անվերջ են թվում: Հաճախ մեզ նույնիսկ թվում է, թե մեր կյանքի լավագույն օրերն անցյալում են. ապագայում մեզ լուսավոր ոչինչ չի սպասվում: Դժվարությունները տարաբնույթ են: Ոմանց համար դժվարություն է ֆինանսների պակասը, մյուսների համար՝ ճգնաժամը անձնական հարաբերություններում, երրորդների համար՝ գերլարվածությունն
Անձնային աճի մասին խոսելիս հաճախ մարդիկ չեն պատկերացնում, թե ինչու է դա իրենց պետք: Անձնային աճը ենթադրում է, որ որպեսզի դու կյանքում աճես, պարտադիր չէ աճի հասարակությունը, որում դու գտնվում ես, պարտադիր չէ աճի պետությունը, որում ապրում ես, և պարտադիր չէ աճի կազմակերպությունը, որում աշխատում ես: Աճի պատասխանատվությունը դու քեզ
Երբ մենք պատրաստվում ենք ուտել, մենք մոտավոր պատկերացնում ենք ուտելիքի այն չափաբաժինը, որն այդ պահին մեզ բավարար է: Մենք սովորաբար որոշում ենք դա տեսողական եղանակով: Տեսողական եղանակով որոշելը, թե ուտելիքի որ չափաբաժինը մեզ կկշտացնի, պայմանավորված է մեր երկարատև փորձով, քանի որ տարիներով դա տեսել և փորձել ենք: Օրինակ, եթե հնդկաձավարի
Երբ փոքր էի, միշտ զարմանում էի, երբ հեռուստատեսությամբ տեսնում էի դրվագներ, թե ինչպես են բազմահարկ շենքերը պայթեցնում: Մի անգամ հայրս բացատրեց, որ այդպես տարածքն են ազատում, որպեսզի հնի տեղում նորը կառուցեն: Ամեն դեպքում երեխայի համար դժվար էր հասկանալ՝ եթե շենքը կա, այդքան աշխատանք և ծախս է կատարվել, ապա ինչո՞ւ այն
Մենք մեր շրջապատի մարդկանցից որոշակի սպասումներ ունենք: Յուրաքանչյուրիս ներսում «մեծահասակ երեխա» է ապրում, ում ենթագիտակցության մեջ պահպանվել են «հիշողությունները», որ իրեն պետք է օգնեն: Հազվադեպ են հանդիպում մարդիկ, ովքեր այնքան ինքնուրույն են, որ երբեք ոչ ոքից ոչինչ չեն սպասում: Նման մարդկանց ես համարում եմ հասուն՝ բնավորությամբ:
Երբ երեխան բոլորում է երեք տարեկանը, ծնողները սկսում են ավելի լուրջ մոտենալ նրա զարգացմանը: Սակայն աշխարհում այնքան օգտակար բան կա, ինչով կարելի է երեխայի հետ զբաղվել՝ սկսած անգլերեն կամ այլ լեզուներ սովորեցնելուց և մաթեմատիկական տրամաբանությունը զարգացնելուց մինչև հիշողության վարժություններ, աշխարհագրական տարրական գիտելիքներ, ստեղծագործություններ, երաժշտություն: Ավելորդ է խոսել սպորտի մասին՝ լո՞ղ,
Մի մարդ լսում է, որ Տիբեթյան լեռներից մեկում մի իմաստուն է ապրում, ով գիտի երջանկության գաղտնիքը: Այդ մարդն ինքը երկար էր փնտրել երջանկությունը, շրջել էր աշխարհով մեկ, տարբեր երկրներում էր եղել, տարբեր մարդկանց էր հանդիպել, լսել նրանց երջանկության «գաղտնիքները»: Ինքն էլ իր կյանքի տասնամյակների ընթացքում շատ բան էր փորձել, բայց