Երբեմն նորը կառուցելու համար անհրաժեշտ է հինն ամբողջությամբ քանդել
Երբ փոքր էի, զարմանում էի, երբ հեռուստատեսությամբ տեսնում էի դրվագներ, թե ինչպես են բազմահարկ շենքերը պայթեցնում: Մի օր հայրս բացատրեց, որ այդպես տարածքն են ազատում, որպեսզի հնի տեղում նորը կառուցեն: Ամեն դեպքում երեխայի համար անհասկանալի է՝ եթե շենքը կա, այդքան աշխատանք ու ծախս է արվել, ապա ինչո՞ւ չվերանորոգել, չձևափոխել, ինչո՞ւ է պետք քանդել ու նորից կառուցել: Անցան շատ տարիներ ու հասկացա, որ երբեմն հնարավոր չէ հնի վրա նորը կառուցել, քանի որ այդպես հիմքում շարունակում է մնալ հինը:
Երբեմն մենք «կառուցում ենք» մեր կյանքը` հասնելով որոշակի մակարդակի, բայց հետո գիտակցում ենք, որ ինչ-որ բան այն չէ, «ծուռ ենք» կառուցել, հարմարավետ չէ, մեր ուզած «շենքը» չէ: Բայց քանի որ այդքան աշխատանք է արված, շարունակում ենք հնի վրա «նոր հարկեր» ավելացնել: Պատճառներից մեկը, թե ինչու չի ստացվում կառուցել մեր ուզած շենքն այն է, որ «շինարարությունը» սկսելիս հաճախ բավարար փորձ չունենք, որ ճիշտ պլան կազմենք ու հմուտ չենք, որ հենց սկզբից ամեն ինչ ճիշտ կառուցենք: Մենք սկսում ենք կառուցել այնպես, ինչպես ուրիշները՝ հետևելով նրանց, փորձելով կուրորեն կրկնօրինակել: Սակայն ավելի ուշ հասկանում ենք, որ ստացված արդյունքը «մերը չէ»: Գալիս է մի պահ, երբ որոշում ենք շենքը ձևափոխել, կյանքը փոխել: Սկսում ենք շենքը վերանորոգել: Բայց որքան էլ վերանորոգենք, հիմքը մնում է նույնը, զգալի փոփոխություն չենք զգում, կրկին շարունակում ենք մնալ մեր սովորությունների, մտածելակերպի, շրջապատի, կենցաղի հետ: Այդ ժամանակ են մեզնից ոմանք գիտակցում, որ եթե լուրջ փոփոխություններ ենք ուզում, հնի վրա նորը կառուցելը լուծում չէ. պայթյուն է անհրաժեշտ. անհրաժեշտ է հինը գետնին հավասարեցնել, և տեղում նորը կառուցել:
Մի պատմություն եմ լսել մի հնդիկ գործարարի մասին, ով մեծ ընկերություն ուներ, որտեղ երկու հարյուրից ավել մարդ էր աշխատում: Բայց մի օր նա հասկանում է, որ այլևս չի ցանկանում գործարար լինել: Նա հանձնում է իր ընկերությունը ընկերներից մեկին, լքում է քաղաքը՝ իր հետ գրեթե ոչինչ չվերցնելով, և սկսում է երկրով մեկ շրջել: Նա նոր մարդկանց է հանդիպում, նոր փորձի է ձեռք բերում և ժամանակի ընթացքում սկսում է հետաքրքրվել յոգայով: Մի քանի տարի անց նա բացում է յոգայի իր դպրոցը: Եվս մի քանի տարի անց այն դառնում է երկրի լավագույն յոգայի դպրոցներից մեկը, իսկ նա՝ յոգայի ճանաչված ուսուցիչ և բազմաթիվ հետևորդների առաջնորդ: Դա այն էր, ինչ նա ուզում էր: Սակայն մինչև նա հինը չպայթեցրեց և զրոյից չսկսեց, չգտավ ներդաշնակություն կյանքի հետ:
Երբեմն մենք ապրում ենք կանոններով, որոնք թելադրված են հասարակության կամ մեր նեղ շրջապատի կողմից: Մենք կառուցում ենք մի բան, որի հիմքը մերը չէ: Իսկ երբ գիտակցում ենք դա, ուշ է լինում, քանի որ այդքան աշխատանք է արվել: Սակայն եթե լուրջ փոփոխություններ ենք ուզում, և չի ստացվում հնի վրա նորը կառուցել, պետք է հինն ամբողջությամբ քանդել, գետնին հավասարեցնել ու տեղում նորը՝ մերը կառուցել: