Պատկերացրեք մի մարդու, որը մտնում է անվճար ճաշարան, որտեղ կան աշխարհի բոլոր ուտեստները, ու սկսում է ամեն ինչ ուտել։ Ուտում է թթու, կծու, քաղցր, վառած, կիսաեփ, մաքրած, կեղտոտ, յուղային, անյուղ, քիմիական հավելումներով, պատրաստված՝ տանը, գործարանում, նկուղում, առանց ուշադրություն դարձնելու չափին, որակին, առանց հաշվի առնելու՝ օգտակար է, թե վնասակար, կուշտ է,
Մարդկային իմաստության համար անհրաժեշտ առաջին բանը գիտելիքն է: Ոչ բոլոր շատ գիտելիք ունեցողներն են իմաստուն, բայց չկան իմաստուններ՝ քիչ գիտելիքով:
Երբեմն ինձ թվում է, թե մենք միաժամանակ չափից շատ մարդկանց չափից շատ բան ենք խոստանում: Հաճախ էլ չափից շատ բան ենք խոստանում ինքներս մեզ: Այդպես մեր ուղեղում պատասխանատվության փոքրիկ օջախներ ենք ստեղծում, որոնք ուղեղը լարում են: Մենք խոստանում ենք, որ պետք է հանդիպենք, փոխանցենք, մասնակցենք, զանգենք, հետևենք, անենք, և այլն,